Kararların Konusu: Ticari Işletme

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/**** E. - 2021/**** K.

2- Dava, davacı tarafından kullanılan kredi nedeniyle davacıdan komisyon adı altında tahsil edilen paranın istirdadı istemine ilişkindir. Dava konusu yapılan kesintinin taraflar arasında imzalanan 02.11.2011 tarihli genel kredi sözleşmesinin eki niteliğindeki geri ödeme planında yer aldığı, Dairemizin bozma ilamından sonra dosyaya kazandırılan geri ödeme planının da taraflarca imzalandığı anlaşılmaktadır. Sözleşmenin imzalandığı tarihte yürürlükte olan 818 sayılı BK hükümleri uyarınca, taraflarca imzalanmış geri ödeme planında kabul edilen komisyon tutarının tarafları bağlayacağının kabulü gerekir. Bu durumda davalı bankanın yalnızca geri ödeme planında belirtilen komisyon tutarını ve bu komisyon tutarı için alınması gerekli BSMV tutarını tahsil ettiğinin anlaşılması karşısında davanın reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/**** E. - 2021/**** K.

2- Davalı vekilinin temyiz istemine gelince, dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, işlemiş faiz yönünden temyiz istemine ilişkin ise, davacının davalıya noter aracılığıyla göndermiş olduğu 24.11.2010 tarihli ihtarnamede, ihtarnamenin tebliğ tarihinden itibaren 7 gün içinde borcun ödenmesi talep edilmiş olmakla, mahkemece ihtarnemenin tebliğ tarihi araştırılarak ihtarnamenin tebliğ edildiği tarihe 7 gün süre eklenmek suretiyle temerrüt tarihinin tespit edilerek bu tarihten icra takip tarihine kadar süre içerisindeki Merkez Bankasınca ticari işler için belirlenen değişen oranlarda avans faiz oranı dikkate alınarak bilirkişice yapılacak hesaplama sonucu işlemiş faizin hükme esas alınması gerekirken ihtarname tarihinin temerrüt tarihi olarak kabul edilmesi doğru görülmemiştir.