Karar Metni

MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12/12/2017 tarih ve 2016/302 E.- 2017/424 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 28/06/2019 tarih ve 2018/1294 E- 2019/742 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin alanında tanınmış olduğunu, sosyal paylaşım ve internet sitelerinde online olarak oynanabilen, tüm dünyada yayınlanan, tüketicilerin kendisi ile özdeşleştirdiği “PLUS” esas unsurlu oyunların da sahibi olduğunu, 2014/50320 sayılı “ÇANAK OKEY PLUS+Şekil” ibaresinin tescili için başvurduğunu, kurum tarafından 556 sayılı KHK’nın 7/1-b ve 7/1-c maddeleri uyarınca başvurunun kısmen reddedildiğini, anılan karara yapılan itirazın da YİDK kararıyla reddedildiğini, redde mesnet markaların ayırt edilemeycek düzeyde benzer olmadığını, müvekkilinin markasının yeterli farklılık içerdiğini, markada yer alan “PLUS” ibaresinin bilinir ve yüksek ayırt ediciliğe sahip olduğunu, müvekkili tarafından “Çanak Okey Plus” markasının 2012 yılından beri yaygın ve kesintisiz olarak kullanıldığını, müvekkili şirkete ait 2013/72138 sayılı, “ÇANAK OKEY PLUS” ibareli 2014/72143 sayılı “ÇANAK OKEY” ibareli markaların bulunduğunu, müvekkilinin “Çanak Okey Plus” ibaresi üzerinde öncelikli kullanım hakkına sahip olduğunu, söz konusu ibarenin başvuru kapsamındaki mallar ve hizmetler için tanımlayıcı nitelikte olmadığını ileri sürerek YİDK’in 2016-M-5545 sayılı kararının iptalini, tescil işlemlerinin devamını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında, başvuru kapsamından çıkarılan mal ve hizmetler yönünden 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında benzerliğin bulunduğunu, aynı KHK’nın 7/1-c maddesi koşullarının da başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler yönünden gerçekleştiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; markaların kapsamlarındaki hizmetler aynı olmakla birlikte, marka işaretleri arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerliğini bulunmadığı, 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi koşullarının somut olayda gerçekleşmediği, başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler yönünden başvuru konusu ibarenin tanımlayıcı nitelik taşıdığı ve 556 sayılı KHK’nın 7/1-c maddesi koşullarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, YİDK’in 2016-M-5545 sayılı kararının 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca başvuru kapsamından çıkartılan “eğitim ve öğretim hizmetleri sempozyum konferans kongre ve seminer düzenleme idare hizmetleri dergi kitap gazete vb gibi yayınların basıma hazır hale getirilmesi okuyucuya ulaştırılmasına ilişkin hizmetler (global iletişim ağları vasıtasıyla anılan hizmetlerin sağlanmasıda dahil) filim televizyon ve radyo programları yapım hizmetleri haber muhabirliği hizmetleri foto muhabirliği hizmetleri fotoğrafçılık hizmetleri tercüme hizmetleri antenler uydu antenler yükselticiler ve bunların parçaları bilet otomatları nakit para çekme makinaları makine ve cihazların elektroniğinde kullanılan elemanlar birim zamandaki tüketim miktarını ölçen sayaçlar ve zaman ayarlayıcıları gözlükler güneş gözlükleri lensler ve bunların kutuları kılıfları parçaları ve aksesuarları elektrik enerjisini iletim dönüştürme depolama kontrol cihazları ve araçları (elektrik, elektronikte kullanılan kablolar ve güç kaynakları piller aküler dahil) dekoratifler mıknatıslar” mal ve hizmetler yönünden iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili ve davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; taraf vekillerinin istinaf başvurusunun, ilk derece mahkemesince verilen kararın usul ve esas bakımından kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.