Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 04/10/2016 tarih ve 2014/706 E- 2016/435 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 11/09/2019 tarih ve 2019/839 E- 2019/821 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Fenerbahçe Spor Kulübü Basketbol ve Voleybol Okulları’nın Ankara temsilciliğini yaptığını, davalı ile aralarında yapılan 18.09.2013 tarihli sözleşme uyarınca davalının salonlarına devam eden voleybol öğrencilerinin antrenörlüğü işine başladığını, sözleşmede haksız rekabeti önlemek amacıyla cezai şart hükümleri kararlaştırdıklarını, davalının haklı sebep olmaksızın 10/06/2014 tarihinde işten ayrıldığını, başka bir spor kulübü ile anlaştığını ve 100-150 civarında öğrenci ile irtibata geçip çeşitli vaatlerde bulunarak kayıtlarını çalıştığı kulübe geçirdiğini iddia ederek davalının rekabet yasağına aykırı faaliyetlerinin durdurulmasını ve sözleşmede belirtilen 15.000,00-TL tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin eylemlerinin haksız rekabet oluşturmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, toplanan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; sözleşmede kararlaştırılan rekabet yasağının 1 yıl süre ile Ankara ili için geçerli olduğu, sözleşmede kararlaştırılan sürenin geçtiği ve talebin konusuz kaldığı, taraflar arasındaki sözleşmenin mahiyeti ile davalının yapmış olduğu iş de dikkate alınarak, davalının eylemlerinin haksız rekabet oluşturmadığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına ve tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince; bozma ilamı doğrultusunda; davalı işçi için kararlaştırılan rekabet yasağı karşılığında işverenin herhangi bir karşı edim üstlenmediğinin; hizmet sözleşmelerine, sadece işçi aleyhine konulan ceza koşulunun geçersiz olduğu ve bunun hakimin müdahalesiyle giderilebilecek nitelikte bir geçersizlik olmadığı TBK’nın 420/1. maddesi emredici kuralına göre taraflar arasındaki sözleşmede kararlaştırılan cezai şart koşulunun geçersiz olduğuna ve buna dayalı alacak talebinin de yerinde olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, rekabet yasağına aykırılık nedeniyle kararlaştırılan cezai şartın tahsili istemine ilişkindir. Dairemizce ilk karar TBK. 444/son ve 445. maddeleri gereğince değerlendirilme yapılmasından bahisle bozulmuş ancak Bölge Adliye Mahkemesi bu maddelerle ilgili değerlendirme yapmadan TBK 420/1 maddesi uyarınca hizmet sözleşmesinde taraflardan sadece işçi aleyhine konulan ceza koşulunun geçersiz olduğunun kabulüyle, davacının cezai şart istemini reddetmiştir. Ancak TBK’nın 420. maddesi işçi ve işveren arasında düzenlenen hizmet sözleşmesine ilişkin olup hizmet sözleşmelerinde taraflardan sadece işçi aleyhine konulan ceza koşulunun geçersiz olduğu düzenlenmiştir. Oysa somut olayda, davacı “hizmet sözleşmesine” dayanarak değil TBK’nın 444. maddesi ve devamında düzenlenen “rekabet yasağı sözleşmesine” dayalı olarak talepte bulunmaktadır. Yerleşik Daire kararları gereğince iş ilişkisinin sona ermesinden sonraki dönem için rekabet yasağı sözleşmelerinde kararlaştırılan ceza koşulunun karşılıklı olması gerekmemektedir. Bu nedenle, Bölge Adliye Mahkemesince uyulmasına karar verilen bozma ilamında açıklandığı üzere inceleme ve değerlendirme yapmak gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.