Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.11.2018 tarih ve 2018/152 E. – 2018/736 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 17.01.2020 tarih ve 2019/250 E. – 2020/98 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin SPK ve yasal mevzuatlara aykırı biçimde paralar topladığını, bu konu ile şirket yetkilileri hakkında soruşturmalar açıldığını, şirketin verilen paraları iade etme taahhüdünde bulunduğunu, müvekkilinden alınan parayı geri tahsil edemediklerini ileri sürerek davalı tarafa verilen 20.000,00 TL’nin ticari temerrüt faizi ile birlikte, davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir, 25/10/2018 tarihli ıslah dilekçesi ile taleplerini 155.285,00 TL daha artırmıştır.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuş, Bölge Adliye Mahkemesince 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesi gerekçesiyle istinaf talebinin kabulüne, Konya Asliye 2. Ticaret Mahkemesi’nin 12/11/2018 tarih 2018/152 E. 2018/736 K. sayılı kararın kaldırılmasına, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1.b.2 maddesi gereğince davacı talebi ile ilgili yeniden hüküm kurulmasına, açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK’nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK’nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.