Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 11. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20.09.2017 tarih ve 2015/151 E. – 2017/647 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kısmen kabulüne dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi’nce verilen 05.03.2020 tarih ve 2018/1661 E. – 2020/348 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı … vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şahsın müvekkili şirket nezdinde dijital pazarlama uzmanı olarak görev yaparken 03.10.2014 tarihinde istifa etmek suretiyle işten ayrıldığını ve kısa bir süre sonra müvekkiliyle aynı alanda faaliyet gösteren davalı şirkette çalışmaya başladığını bu durumun taraflar arasındaki iş sözleşmesinin 9/e maddesiyle düzenlenen rekabet yasağı kaydına aykırı olduğunu ileri sürerek, şimdilik 5.000,00 TL tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar vekili, davalı şirkete husumet yöneltilemeyeceğini, taraf şirketlerin yaptığı iş aynı olmadığı gibi müvekkilinin davacı şirkette iş sırlarına vakıf olacak bir pozisyonda da çalışmamış olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki sözleşmenin rekabet yasağına ilişkin 9. maddesinin Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile güvence altına alınan çalışma hürriyeti ilkesine aykırı olması ve tarafların aralarında imzalayacakları bir sözleşme hükmü ile bu özgürlüğü ihlal anlamına gelecek herhangi bir düzenleme yapmalarının mümkün bulunmaması nedeniyle geçersiz olduğu, bu nedenle geçersiz sözleşmeyle öngörülen cezai şartın talep edilemeyeceği, davalı şirketin taraflar arasındaki sözleşmenin tarafı olmadığı, bu nedenle davalı şirkete husumet yöneltilmeyeceği gerekçesiyle, davalı şirket hakkındaki davanın pasif husumet yokluğundan diğer davalı hakkındaki davanın ise esastan reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, davalı şirket hakkındaki davanın pasif husumet yokluğundan bahisle reddedilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığı ancak davalı işçinin davacı şirkette çalıştığı pozisyonun iş sırlarını, müşteri çevresini ve yapılan işleri öğrenmeye müsait olduğu, taraf şirketlerin aynı alanda faaliyet gösterdiği ve davalı işçinin davalı şirkette çalıştığı pozisyonun da önceki işiyle benzer olduğu, rekabet yasağı kaydının geçerli olabilmesi için somut bir zarar oluşmasına gerek olmayıp, zarar oluşması ihtimalinin dahi yeterli olduğu, yukarıda belirtilen hususlar gözetildiğinde zarar ihtimalinin mevcut olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kısmen kabulüyle, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, esas hakkında yeniden hüküm tesis edilmek suretiyle, davalı şirket hakkındaki davanın pasif husumet yokluğundan reddine, davalı şahıs hakkındaki davanın ise kabulüyle, 5.000,00 TL tazminatın davalı şahıstan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı şahıs vekili temyiz etmiştir.
1-) İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK’nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, aşağıda belirtilen hususlar dışında dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK’nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına ve davalının işten ayrıldıktan kısa bir süre sonra aynı ilde faaliyet gösteren bir firmada çalışmaya başlaması karşısında rekabet yasağının coğrafi olarak çok geniş bir alanı kapsadığından geçersiz olduğuna ilişkin savunmanın dinlenilemeyecek olmasına göre davalı şahıs vekilinin aşağıdaki (2) numaralı bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Dava, davalı işçinin hizmet sözleşmesindeki rekabet yasağı kaydına aykırı davrandığı iddiasına dayalı cezai şart istemine ilişkindir.
6098 sayılı TBK’nın 444/2. maddesi hükmüne göre, rekabet yasağı kaydı, ancak hizmet ilişkisi işçiye müşteri çevresi veya üretim sırları ya da işverenin yaptığı işler hakkında bilgi edinme imkânı sağlıyorsa ve aynı zamanda bu bilgilerin kullanılması, işverenin önemli bir zararına sebep olacak nitelikteyse geçerlidir.
Bölge adliye mahkemesince, davalı işçinin davacı şirkette çalıştığı pozisyonun müşterileri tanıma, iş sırlarına vakıf olma ve yapılan işlerle ilgili bilgi edinme imkanı sağlamaya elverişli olduğundan bahisle rekabet yasağı kaydının geçerli olduğu sonucuna ulaşılmışsa da bu hususta yapılan incelemenin yetersiz olduğu anlaşılmaktadır. Zira hizmet sözleşmesinde, davalının dijital pazarlama olarak istihdam edildiği yazılı olsa da bu görevin hangi işleri kapsadığı belirtilmemiştir. Bunun yanında, bu pozisyonda çalışan bir kişinin şirket bünyesinde hangi işleri yapacağına ilişkin görev tanımı ve organizasyon şeması da dosyaya sunulmamıştır. Bu itibarla, mahkemece, öncelikle davalının çalıştığı dönemlere ilişkin görev tanımı ve organizasyon şemasının dosyaya kazandırılması ve bu suretle dijital pazarlama uzmanı pozisyonunda çalışan bir kimsenin şirket bünyesinde hangi işleri yaptığının belirlenmesi, akabinde ise gerekirse bilirkişi incelemesi de yaptırılarak hizmet ilişkisinin işçiye müşteri çevresi veya üretim sırları ya da işverenin yaptığı işler hakkında bilgi edinme imkânı sağlayıp sağlamadığının tespit edilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
3-) Bozma sebep ve şekline göre, cezai şarta ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.