Karar Metni

MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Gebze Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 18.11.2016 tarih ve 2016/1112 E. – 2016/868 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi’nce verilen 25.10.2019 tarih ve 2017/3298 E. – 2019/2271 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 08/04/2012 tarihli akaryakıt bayilik sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin eki niteliğinde olan resen taahhütname başlıklı belge ile davalının yılda 4000 m³ beyaz ürün, 5 ton madeni yağ satmayı, eksik sattığı beher m³ beyaz ürün ve madeni yağ için kâr kaybı tutarını cezai şart olarak ödemeyi kabul ve taahhüt ettiğini, davalının sözleşmeyle yükümlendiği mal alımını gerçekleştirmediğini, davalının 08/04/2004 ila 08/04/2007 tarihleri arasında eksik alımlardan dolayı müvekkilinin 281.648,00 USD kâr mahrumiyetine uğradığını iddia ederek fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla şimdilik beyaz ürün için kâr mahrumiyetinden doğan alacaklarından 20.000,00 USD’nin fiili ödeme tarihindeki kur üzerinden karşılığının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, cezai şart istenemeyeceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; akaryakıt bayilik sözleşmelerinde yer alan yıllık asgari alım miktarına uyulmaması halinde öngörülen cezai şartın TBK’nın 179/2 maddesindeki ifaya ekli ceza koşulu niteliğinde bulunduğu, davalı tarafın taahhütname ile belirli bir miktar akaryakıt ve madeni yağ satın alma vaadinde bulunduğu, 08/04/2004 tarihinde taraflar arasında ticari ilişkinin kurulduğu, davalının 4 yıllık süre boyunca her dönem eksik ürün almasına rağmen davacı tarafından mahrum kalınan kâr veya cezai şartın talep edileceğine, sözleşmenin feshedileceğine ilişkin herhangi bir ihtarname gönderilmediği, faturalara bu konuda ihtirazi kayıt konulmadığı, böylece davacının, davalı tarafta haklı ve korunmaya değer bir güven oluşturduğu, davalının da bu güven dolayısıyla davacıdan mal almaya devam ettiği, davacının oluşturduğu bu güvenle çelişki meydana gelecek şekilde talepler ileri sürmesinin dürüstlük ilkesine aykırı ve çelişkili davranış yasağına uymadığı gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, bayilik sözleşmesinin 08/04/2004 tarihli olup davacının 08/04/2004-08/04/2007 arası dönem için talepte bulunduğu, davalıya bu konuda bir ihtar çekilmediği, davalı tarafın almayı taahhüt ettiği miktarlarda akaryakıt almadığı, davacı tarafın bu konuda ihtirazi kayıt koymadan mal vermeye devam ettiği, buna göre davalı tarafa mal verileceğine ilişkin olarak haklı bir güven oluşturduğu, dolayısıyla önceye dayalı olarak eksik alım nedeniyle talepte bulunmanın dürüstlük ilkesine ve çelişkili davranmama ilkesine aykırı olduğu gerekçesiyle son yıl için cezai şarta hükmedilmesi gerektiği yolundaki istinaf talebi yerinde görülmemiş davacı vekilinin istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.