Karar Metni

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
SAYISI : 2024/184 E., 2024/526 K.

Mahkeme kararı asıl ve birleştirilen davada davalı … vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
1. Asıl davada davacı vekili dava dilekçesinde; 311 ada 35 parsel sayılı taşınmazın davacı müvekkiline ait olduğunu ve yola cephesinin bulunmadığını, 311 ada 33 ve 34 parsel sayılı taşınmazların davalılar … ile … adına kayıtlı olduğunu, davalıların taşınmazından müvekkiline ait taşınmaz lehine geçit hakkı tesis edilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
2. Birleştirilen davada davacı vekili dava dilekçesinde; bilirkişi raporunda en uygun alternatif olarak belirtilen 131 ada 40 ve 41 parsel sayılı taşınmazların maliki … aleyhine dava açarak geçit hakkı tesisine karar verilmesini talep etmiştir.

II. CEVAP
1. Asıl davada davalılar cevap dilekçesi sunmamıştır.
2. Birleştirilen davada davalı cevap dilekçesinde; raporların yetersiz ve çelişkili olduğunu, yeniden keşif yapılması gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
III. MAHKEME KARARI
Mahkemenin 30.03.2016 tarihli ve 2014/194 Esas, 2016/256 Karar sayılı kararı ile asıl davanın reddine, birleştirilen davanın kabulüne; 311 ada 35 parselde kayıtlı taşınmaz maliki davacı … adına tapuya kayıtlı taşınmaz lehine, 311 ada 40 parsel ve 311 ada 41 parselde tapuya kayıtlı taşınmazlar üzerinde 25.02.2015 havale tarihli fen bilirkişi raporunda ve 4 numaralı ekli krokide 4 numaralı alternatif olarak gösterilmiş bulunan 311 ada 40 parselden; (G) harfi ile gösterilen 126,25 metrekarelik ve 311 ada 41 numaralı parselden (H) harfi ile gösterilen 85,88 metrekarelik kısmından raporda belirtildiği şekilde geçit hakkı tesisine, geçit hakkı bedeli olarak tespit edilen ve davacı tarafından depo edilen 10.025,20 TL geçit hakkı bedelinin kararın kesinleşmesiyle birlikte; 311 ada 40 parsel ve 311 ada 41 parsel sayılı taşınmaz maliki asıl ve birleştirilen davada davalı …’a ödenmesine karar verilmiştir.
IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Birinci Bozma Kararı
Mahkemenin 30.03.2016 tarihli kararı süresi içinde asıl ve birleştirilen davada davalı … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 14. Hukuk Dairesinin 25.09.2019 tarihli ve 2016/13295 Esas, 2019/5807 Karar sayılı kararıyla dosya kapsamından ve UYAP üzerinde yapılan sorgulamalardan; davacıya ait 131 ada 35 parsel sayılı taşınmaz ile davalı …’a ait 131 ada 41 parsel sayılı taşınmazlar hakkında kamulaştırma kararı alındığı, mahkemece, kamulaştırma sonrası oluşan durumun dikkate alınması gerektiğinden acele el koyma dosyaları ve açılmış ise kamulaştırma tespit ve tescil dosyalarının da celbi ile mahallinde yeniden uzman bilirkişiler aracılığıyla keşif yapılarak dosyalardaki krokilerin çakıştırılması, taraflara ait taşınmazların kamulaştırma sonrası mülkiyet durumları dikkate alınarak yeniden değerlendirilmeleri, sonucuna göre işin esası hakkında bir karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle hüküm bozulmuştur.
B. Mahkemece Birinci Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemenin 07.06.2023 tarihli ve 2020/96 Esas, 2023/472 Karar sayılı karar ile, alınan bilirkişi raporuna göre yapılan kamulaştırmanın eldeki dava üzerinde bir etkisinin olmadığı gerekçesiyle, asıl davanın aktif husumet nedeniyle reddine, birleştirilen davanın kabulü ile 311 ada 59 parselde kayıtlı taşınmaz maliki davacı … adına tapuya kayıtlı taşınmaz lehine 311 ada 40 ve 41 parsellerde tapuya kayıtlı taşınmaz üzerinden 26.10.2022 havale tarihli fen bilirkişisi raporunda (G ve H) harfi ile gösterilen 212.13 metrekarelik kısmından raporda belirtildiği şekilde geçit hakkı tesisine, geçit hakkı bedeli olarak tespit edilen ve davacı tarafından depo edilen 11.593,00 TL geçit hakkı bedelinin kararın kesinleşmesiyle birlikte; 311 ada 40 ve 41 parsellerin maliklerine faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmiştir.
C. İkinci Bozma Kararı
Mahkemenin 07.06.2023 tarihli kararı süresi içinde asıl ve birleştirilen davada davalı … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 20.11.2023 tarih ve 2023/4634 Esas, 2023/5538 Karar sayılı ilamı ile; mahkemece, kısa karar ile asıl davanın kabulüne, birleştirilen davanın reddine; gerekçeli karar ile asıl davanın reddine, birleştirilen davanın kabulüne karar verilerek tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki meydana geldiği, bu hususun kararın infazında tereddüt oluşturacağı gerekçesiyle karar bozulmuştur.
D. Mahkemece İkinci Bozmaya Uyularak Verilen Karar
Mahkemece, yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararında asıl davanın reddine, birleştirilen davanın kabulüne karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Sebepleri
Davalı … vekili temyiz dilekçesinde; süresi içerisinde geçit bedelinin depo edilmediğini, asıl davada müvekkili … taraf olmamasına rağmen yargılama giderleri ve vekalet ücreti hakkında hüküm tesis edildiğini, 311 ada 59 parsel sayılı taşınmazı yargılama sırasında Buğra Kocaman almış olmasına rağmen yargılama giderleri ve vekalet ücretinin Buğra Kocaman’a yükletilmesi gerekirken taraf sıfatı kalmayan … de bırakıldığını, bozma kararı öncesi alınan bilirkişi raporunun hükme esas alınmasının hukuka aykırı olduğunu ve geçit bedelinin düşük belirlendiğini beyan etmiştir.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Dosya içeriğine, bozmanın mahiyeti ve kapsamına göre taraflar arasındaki uyuşmazlık, geçit hakkı tesisi istemine ilişkindir.
Mahkemelerin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un geçici 3/2 hükmü atfıyla uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun’un 428. maddesi ile 439/2 hükmünde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen Mahkeme kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı anlaşılmakla; temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.