Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 12.07.2019 tarih ve 2017/822 E. – 2019/449 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 16.07.2020 tarih ve 2019/2449 E. – 2020/1028 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin de aralarında bulunduğu Kombassan Grubu tarafından Almanya başta olmak üzere birçok ülkede yatırılan paraların istendiği an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantileri ile müvekkili gibi birçok insandan para tahsil edildiğini, müvekkilinin vermiş olduğu paraların kendisinden yüksek faiz getireceği, istediği an geri alabileceği yönündeki benzeri söylemlere inanarak 50.080 DM (25.605,52 Euro) tutarında para verdiğini, davalı tarafın Bankacılık Kanunu’na aykırı şekilde mevduat topladığını, davalı SPK’na aykırı olarak aracılık faaliyetinde bulunarak hisse senetlerini halka arz ettiğini, davalı şirket ve grup şirketlerin yöneticilerinin nitelikli dolandırıcılık ve sair suçlardan yargılandıklarını ve ceza dosyalarının bulunduğunu, davalı şirket ve bağlı şirket grupların ticari defterlerinin usule uygun tutulmadığını, müvekkili ile davalı şirket arasında hukuken kurulmuş bir ortaklığın bulunmadığının tespitine, fazlaya dair haklı saklı kalmak kaydıyla davalı şirket tarafından müvekkilinden tahsil edilen şimdilik 1.955,83 DM (1.000,00 Euro)nin dava tarihinden itibaren işleyecek olan mevduata uygulanan en yüksek döviz faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davacı vekili 14.12.2018 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 24.600,00 Euro artırarak 25.600,00 Euro’ya çıkarmıştır.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile; davacı ile davalı şirket arasında geçerli bir ortaklık ilişkisinin bulunmadığının tespitine, 25.600,00 Euro’nun dava tarihi olan 14.12.2017 tarihinden itibaren işletilecek 3095 sayılı Kanun’un 4/a maddesi gereğince T.C. Devlet Bankalarının bir yıl vadeli Euro cinsindeki dövize uyguladıkları en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı … AŞ. vekili istinaf etmiştir.
Konya Bölge Adliye Mahkemesince, 7194 sayılı Kanun’un 41. maddesi ile 25.03.1987 tarihli ve 3332 sayılı Sermaye Piyasasının Teşviki, Sermayenin Tabana Yaygınlaştırılması ve Ekonomiyi Düzenlemede Alınacak Tedbirler ile 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ve 3182 sayılı Bankalar Kanunu’nda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanuna eklenen geçici 4. madde gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve yeniden hüküm kurulmak suretiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK’nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK’nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.