Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 14. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 01.02.2021 tarih ve 2015/396 E. – 2019/189 K. sayılı ek kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi’nce verilen 29.04.2021 tarih ve 2021/653 E. – 2021/559 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili bankanın 15.07.2011 tarihli 16.500.000 USD limitli Genel Kredi Sözleşmesine istinaden dava dışı Şhelton Forestry Products Limited lehine kredi kullandırdığını, davalı …’nın müşterek borçlu müteselsil kefil olduğunu, kredinin ödenmemesi üzerine kat edildiğini ve borçlular aleyhine takibe geçildiğini, davalının itiraz ettiğini, itirazın haksız olduğunu ileri sürerek itirazın iptaline, takibin devamına ve alacağın %20’den az olmamak üzere icra inkar tazminatının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili, müvekkilinin kefil olduğu asıl borcun ödenmesi nedeniyle kefalet sorumluluğunun da sona erdiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davacı banka ile dava dışı asıl borçlu şirket arasında 15.07.2011 tarihli 16.500.000.- USD limitli kredi sözleşmesi imzalandığı, davalının bu sözleşmede müşterek borçlu ve müteselsil kefil olarak yer aldığı, kredi borcunun ödenmemesi üzerine kredinin kat edildiği, davacı tarafça takip yapıldığı, davalının kefil olarak sorumlu olduğu, sorumluluk sınırının 16.500.000.- USD olduğu, davacının kredi nedeniyle 13.374.817,67 USD alacaklı olduğu, miktarın sorumluluk sınırının da altında olduğu, icra takibinde talep edilen işlemiş faizin sözleşme kapsamında hesaplanan miktarı aştığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, asıl borçlu ile tahsilde tekerrür olmamak üzere davalı tarafın İstanbul 33. İcra Dairesinin 2015/3914 sayılı icra dosyasına yapmış olduğu itirazın 13.374.817,67 USD asıl alacak, 39.507,12 USD takip tarihine kadar işlemiş faiz ve takip
tarihinden sonra asıl alacağa uygulanacak faiz oranına yapılan itirazın iptaline, asıl alacağın %20 oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacı tarafa ödenmesine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince maktu harç yatırılmak suretiyle adli yardım talepli istinaf isteminde bulunulmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesince davalının adli yardım talebinin reddi kararı üzerine itirazen 15. Hukuk Dairesi’nce davalının itirazının reddine kesin olarak karar verilmiş, davalının istinaf başvurusunu inceleyen 14. Hukuk Dairesi’nce, istinaf başvurusunun nisbî harca tabi bulunduğu gerekçesiyle nisbî harç ikmal edilmek üzere dosya İlk Derece Mahkemesine geri çevrilmiş, İlk Derece Mahkemesince HMK 344 maddesine istinaden çıkarılan muhtıraya rağmen davalı tarafça nisbî harç süresinde ikmal edilmediğinden İlk Derece Mahkemesinin 01.02.2021 tarihli ek kararı ile davalı vekilinin istinaf başvurusunun yapılmamış sayılmasına karar verilmiş, bu kararında davalı tarafça süresinde istinaf edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesinin 29.04.2021 tarihli kararı ile davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.