Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25.04.2018 tarih ve 2017/344 E. – 2018/187 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 19.09.2019 tarih ve 2018/1414 E. – 2019/893 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 31.03.2016 tarihinde “BİRUNİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HASTANESİ” ibareli 44/1-5.sınıftaki hizmetleri içeren marka tescil başvurusunda bulunduğunu, 2016/29074 kod numarası verilen başvurunun ilanı üzerine davalı şirketin “BİRUNİ” ibareli 1996/177751 ve 2009/30234 sayılı markalarına dayanarak başvurunun reddi istemiyle itirazda bulunduğunu, itirazın Markalar Dairesi tarafından kabul edildiğini ve başvurunun 44.sınıf hizmetler için reddedildiğini, bunun üzerine müvekkilinin başvurunun reddi kararının kaldırılması istemiyle itirazda bulunduğunu, itirazı inceleyen YİDK’in itirazı reddettiğini, alınan kararın kararın haksız olduğunu, müvekkili üniversitenin 27.02.2014 tarihinde kanunla kurulduğunu, yoğun ve ciddi biçimde yatırımlar yapılarak adının kullanıldığını ve isminin ayırt edicilik kazandığını, markanın parçalara bölünerek inceleme yapılamayacağını, görsel, işitsel ve okunuş olarak markaların ve başvurunun birbirini çağrıştırmadığını, herhangi bir benzerlik bulunmadığını, davalının 1996/177751 sayılı markasının kullanılmaması nedeniyle iptali istemiyle dava açıldığını ileri sürerek, YİDK’in 2017/M-5962 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı … vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı Şirket vekili, müvekkilinin BİRUNİ ibareli ticaret unvanı ile 33 yılı aşkın zamandan bu yana ticari faaliyette bulunduğunu, BİRUNİ ibareli 36, 41 ve 42. sınıf hizmetleri içeren 1996/177151, BİRUNİ ibareli 35. sınıf hizmetleri içeren 2009/30233, BİRUNİ LABORATUVARI ibareli 44. sınıf hizmetleri içeren 2009/30234 sayılı markalarının tescilli olduğunu, BİRUNİ ibareli birçok marka tescil başvurusu reddedilen davacının aynı ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, tanınmışlık, iltibas ve kötüniyet vakıalarına dayalı olarak başvurunun reddi istemiyle gerçekleştirdikleri itirazların haklı ve hukuka uygun biçimde kabul edildiğini, davacının başvurusunun müvekkilinin tanınmışlık vasfı bulunan markaları ile iltibasa sebebiyet vereceğini, tanınmışlığından haksız yarar sağlayacağını ve başvuruda kötüniyet bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, redde mesnet alınan markanın “BİRUNİ LABORATUVARI” ibare ve biçimli olduğu, bu markanın asıl ve ayırt edici unsurunun “BİRUNİ” ibaresinden oluştuğu, davacının başvurusunun da “BİRUNİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HASTANESİ” ibareli olduğu, işarette asıl ve ayırt edici unsurun “BİRUNİ” ibaresi tarafından temsil olunduğu, redde mesnet marka ile başvuru konusu işaretin “BİRUNİ” ibareleri itibariyle aynı veya benzer anlamsal, sescil ve görsel etkiyi bıraktıkları, diğer unsurların yeterli ayırt edicilik sağlamadığı, gerek anlam ve biçimleri, gerekse sescil olarak bıraktıkları etkinin ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu, bütünsel olarak bıraktıkları izlenimin bu marka ve işaretlerin birbirleriyle ilintili oldukları yönünde kanaat oluşturduğu, aralarında diğer unsurların bulunmasından kaynaklı bir fark varsa bile bu farklılığın ürün ve hizmetlerin ortalama tüketicilerinin önemli bir kısmı tarafından fark edilmesinin ve markaların ayrı olduğu yönünde kanıya ulaşılmasının mümkün olmadığı, redde mesnet alınan davalıya ait markanın 44.sınıf hizmetleri içerdiği, başvurunun da 44.sınıf hizmetler için reddedildiği, bu ürün ve hizmetlerin ilişkili ve aynı türden bulunduğu, yargılama konusu bakımından marka ve işaretlerin birbiri ile ayırt edilemeyecek derecede benzer olmaları ve BİRUNİ ibaresinin ayırt ediciliğinin baştan itibaren yüksek bulunması karşısında, markaların kapsamında yer alan ürün ve hizmetler bakımından her ikisinin aynı ticari kaynaktan geldiği yönünde ilişkilendirilmesinin kaçınılmaz olduğu, redde mesnet markanın kullanılmamış olmasının itiraza mesnet gösterilmesine engel olmayacağı, zira kullanmamanın korumanın şartı olmadığı, başvuru konusu işaretin kullanılıyor olmasının, başvurunun nispi ret nedeninden etkilenmeksizin tesciline olanak sağlamayacağı, davalı Kurum kararının başvuru kapsamında olup da reddedilen 44.sınıf mal ve hizmetler bakımından hukuka uygun bulunduğu, diğer mahkemelerde taraflar arasında görülmekte olan davaların işbu davanın sonucunu doğrudan etkileme olanağının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle,davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.