Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 08.05.2019 tarih ve 2018/159 E. – 2019/493 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 10.07.2020 tarih ve 2019/1500 E. – 2020/738 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili davacı tarafın yüksek faiz getireceği ve istendiği an geri ödeneceği garantisi ile davalı tarafa bir miktar para verdiğini, müvekkili davacı tarafa yatırdığı para karşılığı belge verildiğini, bu parasının müvekkiline iadesinin gerektiğini ancak müvekkili davacı tarafın verdiği paraları geri istemesine rağmen davalı tarafça müvekkili davacı tarafın parasının iade edilmediğini, davalı şirket yetkililerinin TTK, BK, SPK ve sair kanun hükümlerini ihlal ettiklerini, Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesi 2007/155 esas 2011/127 karar sayılı ve Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesi 2003/145 esas 2006/323 karar sayılı dosyalarındaki iddianame ve gerekse Sermaye Piyasası Denetleme Kurulu raporlarında 1995, 1996, 1997 yıllarında ortak olmak amacıyla para toplanan tasarruf sahiplerine Alman Markı bazında sırasıyla yıllık %18, %18 ve %20 oranında kar payı dağıtımlarının şirket faaliyet sonuçlarından bağımsız gerçekleştirildiği, anılan yıllarda şirketin önemli ölçüde zarar ettiği halde bu oranda kar payı dağıtılmasının ancak sisteme yeni giren katılımcılardan toplanan paralarla karşılanmasının mümkün olduğunu, holdingin aracı rol üstlendiği ancak aracı kurum yetki belgesinin olmadığı, Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi 2019/752 esas sayılı aynı konulardaki davalarla ilgili dosyada sermaye piyasası kurulundan gelen 31.03.2014 tarih 649-3425 sayılı yazısı ekinde geçen davalı tarafın 28.04.2003 tarih ve 175 ve 176 sayılı yazılar ile Sermaye Piyasası Kuruluna yaptıkları başvurular üzerine Sermaye Piyasası Kurulunca 09.02.2005 tarih 030 ve 031 sayılı yazılarında ve ekindeki CD’lerde yeralan ve ortaklardan hisse karşılığı tahsil edilen tutarlar ile ortaklar arasındaki hisse değişimi nedeniyle tahsil edilmiş gibi gözüken meblağlara ilişkin listelerde müvekkilinin davalı şirketlere yaptığı ödemeler ve miktarların tespit edilebileceğini, şimdilik 20.000.- TL’sinin avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının davasının kabulü ile, 59.350,00 TL alacağın, dava tarihi olan 06.02.2018 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalı ….’den alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili istinaf etmiştir.
Konya Bölge Adliye Mahkemesince, 7194 sayılı Kanun’un 41. maddesi ile 25.03.1987 tarihli ve 3332 sayılı Sermaye Piyasasının Teşviki, Sermayenin Tabana Yaygınlaştırılması ve Ekonomiyi Düzenlemede Alınacak Tedbirler ile 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ve 3182 sayılı Bankalar Kanunu’nda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanuna eklenen geçici 4. madde gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve yeniden hüküm kurulmak suretiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK’nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK’nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.