Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Adana 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21.11.2016 tarih ve 2014/1404 E. – 2016/1945 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 15.02.2019 tarih ve 2018/753 E. – 2019/231 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin ulusal ve uluslararası firmalara değişik ölçülerde borular ürettiğini, davalı şirketten fatura karşılığı toplam 24.643,75 TL tutarında KS 6-H01 Agapol SA-90 N betonlama katkı maddesi satın aldığını, bu katkı maddesini Ereğli Demir …A.Ş.’nden aldığı toplam 130.573,02 TL değerindeki demir saçlar ile ürettiği boruların iç kaplamasında kullanarak, imal ettiği boruları yurt dışında faaliyet gösteren Group Genoyer isimli Fransız firmasına sattığını, bu firmadan 2009 yılının Kasım ayında “borudan akan suların köpüklü ve süt görünümünde beyaz renkli olduğu” yönünde şikayetler geldiğini, yapılan araştırmada bu durumun boruların yapımında kullanılan katkı maddesinden kaynaklandığının tespit edildiğini, Fransız firmasının sözleşmeyi feshettiğini, 201.000.-TL maddi zararın doğduğunu ileri sürerek, 201.000.-TL zararın doğduğu tarihten itibaren ticari reeskont faizi ile birlikte davalı şirketten tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili 02.05.2016 tarihli ıslah dilekçesi ile talep sonucunu 193.351,74 TL arttırarak, 394.651,74 TL zararın doğduğu tarihten itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı tarafından imal edilen ve davacıya satımı yapılan davaya konu kimyasalda açık veya gizli herhangi bir ayıbın bulunmadığını, BK’nın 207. ve TTK’nın 25/4. maddelerinde öngörülen 6 aylık zamanaşımı süresinin dolduğunu belirterek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, davacının 16.03.2009 ve 19.03.2009 tarihlerinde davalıdan satın aldığı ürünleri kullanarak ürettiği boruların, dava dışı Fransız firmasına satıldığı, bu firma tarafından borular üzerinde gerekli analiz yaptırılarak boruların ayıplı olduğunun 06.11.2009 tarihinde davacıya bildirildiği ve 25.01.2010 tarihinde siparişin iptal edildiği, davacının 19.02.2010 tarihinde ürünlerin ayıplı olduğunu davalıya ihtarname ile bildirdiği, iş bu davanın 06.07.2010 tarihinde açıldığı, 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6103 Sayılı Türk Ticaret Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 2/1-a maddesinde; “TTK’nın yürürlüğe girdiği tarihten önce meydana gelen olayların hukuki sonuçlarına, bu olaylar hangi kanun yürürlükte iken gerçekleşmişler ise o kanun hükümlerinin uygulanacağının” belirtildiği, taraflar arasındaki alım satım 2009 yılı içerisinde gerçekleştiğinden, taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözümünde 6762 Sayılı TTK hükümlerinin uygulanması gerektiği, bu Yasa’nın 25/4. maddesinde “Borçlar Kanununun 207 nci maddesindeki müruru zaman müddeti tüccarlar arasındaki ticari satışlarda 6 aydır.” hükmüne yer verildiği, somut uyuşmazlıkta, tarafların tacir olduğu, zaman aşımı süresinin de 6762 Sayılı Yasa’nın 25/4. maddesi gereğince 6 ay olduğu, dava dışı Group Genoyer Akuavia Firması tarafından üretilen borularda kullanılan kimyasal katkı maddesinin ayıplı olduğunun 06.11.2009 tarihinde davacıya bildirildiği, dolayısıyla davacı tarafından söz konusu ayıbın 06.11.2009 tarihinde öğrenildiği, davanın 06.07.2010 tarihinde açıldığı, öğrenme tarihinden itibaren 6 aylık süre geçtiğinden davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, davanın, ayıplı emtiadan kaynaklanan maddi zararın tazmini davası olduğu, taraflar arasındaki satış sözleşmesinin tarihi gözönüne alındığında 6762 Sayılı TTK ve 818 Sayılı BK’nun uygulanması gerektiği, 6762 Sayılı TTK’nın 25/3. maddesinde emtianın ayıplı olduğunun sonradan ortaya çıkması halinde, 818 Sayılı BK’nın 198. maddesinin uygulanmayacağının belirtildiği, BK’nın 198/3. maddesinde ayıbın sonradan ortaya çıkması halinde ihtarın derhal yapılması, aksi halde alınan malın ayıplı haliyle kabul edilmiş sayılacağının belirtildiği, davacının, davalı tarafından iğfal edildiği yönündeki iddialarının ispatlanamadığı, somut olayda davacının davalıdan aldığı dava konusu beton katkı maddesi ile ürettiği boruları sattığı dava dışı Fransız firmasının, borular üzerinde gerekli analizi 12.01.2010 tarihinde yaptırdığı ve 25.01.2010 tarihinde sözleşmeyi feshettiği, davacının da gizli ayıbı bu analiz ve bildirim ile öğrendiğini dava dilekçesi ve cevaba cevap dilekçesinde açıkça beyan ettiği, davacı ayıp ihbarını 19.02.2010 tarihinde davalıya yaptığından ayıp ihbarının süresinde yapılmaması nedeni ile davanın reddi gerekirken, zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf isteminin kabulü ile, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak yeniden hüküm kurulmasına, hak düşürücü süre nedeniyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK’nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK’nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.