Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 12. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 06.02.2018 tarih ve 2016/1281 E. – 2018/40 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin Esastan Reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 12. Hukuk Dairesi’nce verilen 24.10.2019 tarih ve 2018/1115 E. – 2019/1323 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı arasında otogaz istasyonunun işleticiliği hususunda 27.06.2013 tarihli 5 yıl süreli bayilik sözleşmesi akdedildiğini, sözleşmenin 17.08.2015 tarihine kadar yürürlükte kaldığını, davalının taahhüdü gereği 9.723 ton ürün alacağının kararlaştırıldığını ancak davalının 3.954 ton ürün aldığını, davalının eksik kalan 5.769 ton ürün için 115.381-USD kar kaybına uğradığını, fazlaya ilişkin talep hakkı saklı kalmak kaydıyla eksik alım nedeniyle hesaplanan 115.381-USD kâr mahrumiyeti alacağının şimdilik 1.000-USD’sinin temerrüt tarihinden itibaren faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; sözleşmenin 27.06.2013 tarihinde kurulup 17.08.2015 tarihine kadar yürürlükte kaldığı, ürün alım taahhütnamesine göre ilk 3 yıl asgari 4544 ton, 4 ve 5. yıl asgari 5568 ton ve anlaşma süresi boyunca 24.768 ton ürün alınmasının kararlaştırıldığı, eksik alınan ürün karşılığı ton başına 20 USD’nin Türk Lirası karşılığının kâr mahrumiyeti olarak ödeneceğinin hüküm altına alındığı, davacının bilirkişi tarafından incelenen kayıtlarda borç ya da alacağın bulunmadığı, cezai şartın amacının borçluyu borca uygun davranmaya sevk etmek olup, asıl borcun yokluğu halinde cezai şartın olamayacağı, fer’i bir borç olması nedeniyle takip edilen yılda henüz bayiye mal vermeden önce ceza koşulu ile ilgili ihtirazı kayıt bulunmadan davalıya mal satışına devam ettiği, her yıl sonunda bir önceki yıla dair ceza koşulunun istenebilmesinin, takip eden yılda henüz ifaya başlanmadan önce çekince koşuluna bağlı bulunup, bu çekince olmaksızın ifaya devam edilmesi karşısında davacının cezai şart isteminin yerinde görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 27.06.2013 tarihli olduğu 17.08.2015 tarihine kadar yürürlükte kaldığı, davacı şirketin sözleşme süresi içerisinde davalının eksik alım nedeniyle bir çekince ileri sürmediği, sözleşme devam ettiği süre içinde de davalının eksik alımda bulunduğunun sabit olduğu, sözleşme sonlandığında da eksik alıma ilişkin bir çekince ileri sürülmediği, davacı vekili her ne kadar sözleşme süresi sonunda eksik alıma ilişkin talepte bulunabileceğinin kararlaştırıldığını ileri sürse de sözleşmenin süresinden evvel davalının kusuruyla sona erdiği ileri sürülmediği ve ilk derece mahkemesince çekince ileri sürülmeden sözleşmenin süresinden evvel sona erdiği, ifaya başlanmadan bir çekince ileri sürüldüğü belirlenmediğinden eksik alıma dayalı cezai şart talep edilemeyeceği kabulüyle davanın reddine karar verilmesi yerinde görülerek istinaf başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK’nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.