Karar Metni

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 06.11.2018 tarih ve 2016/1234-2018/1427 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 26.647,47 TL’nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun’un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK’nun 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 08.03.2010 tarihli bayilik sözleşmesi imzalandığını, davalının sözleşmeyi haklı bir neden olmaksızın süresinden önce 19.04.2011 tarihinde feshettiğini, sözleşme gereği fesih tarihine kadar oluşmuş bulunan yıl sonu toplam satış üzerinden %5 prim alacağı olan 8.750,00 TL, 6.000,00 TL mimar desteği ve 9.334,00 TL kira alacağının gönderilen ihtarnameye rağmen ödemediğini, talep edilen alacakların mevcudiyetine dair davalının bölge yetkilisi …’nın düzenlemiş olduğu 27.11.2011 tarihli makbuzun da bulunduğunu belirterek 24.084,00 TL alacaklarının 08.03.2011 tarihinden itibaren en yüksek reoskont faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında imzalanan sözleşmenin 3 yıl süreli olduğunu, davacının sözleşmenin kurulmasından kısa bir süre sonra işyerini çalışanına devrederek sözleşmeyi sona erdirme talebi ile haklı olarak sözleşmenin feshedildiğini, davacının dayanak olarak gösterdiği tahsilat makbuzunun davalı şirket yetkilisi tarafından düzenlenmiş olmadığını ve makbuza davacı dayanağı ifadelerinin sonradan eklenmiş bulunduğunu, kaldı ki, davacının gerçekte bir alacağı olması halinde bu makbuz düzenlenirken mahsup edilmesi gerektiğini, davacının henüz ödemesi yapılmayan 20.749,60 TL borcu bulunduğunu, uzun süreli olacağı düşünülerek akdedilen sözleşmeye konu destek hükümlerinin erken fesih nedeniyle davacıya bir hak sağlamayacağını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, sözleşmenin feshinin sözleşme hükümlerine aykırı olarak süresinden önce ve haksız yapıldığı ve davacının 08.03.2010 tarihli ana sözleşme ve eki olan sözleşme gereği temerrüt tarihi olan 11.07.2011 tarihi itibariyle davalıdan alacaklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiş, Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nin 2015/17330 Esas – 2016/7629 karar ve 27.04.2016 tarihli ilamı ile ‘’Taraflar arasında, 08/03/2010 tarihli 3 yıl süreli Bayilik Sözleşmesi imzalandığı ve akdin 08/03/2011 tarihinde feshedildiğinde uyuşmazlık bulunmamaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bahsi geçen ve davacı tarafından sunulan 27.12.2011 tarihli ”Tahsilat Makbuzu” başlıklı belge altındaki imza … isimli kişiye aittir. …’ın davalının işçisi olduğu, bir başka deyişle davalı şirketi temsil, ilzam ve borçlandırmaya yetkili kişi olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, 27.12.2011 tarihli belge borç kabulü olarak değerlendirilemez. Ne var ki akdin, süresinden önce feshedildiği ve feshin haklı nedene de dayanmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacının dava dilekçesinde belirttiği zarar kalemlerini, sözleşme hükümlerine göre talep edip edemeyeceği yönünde yeni bir bilirkişi incelemesiyle rapor alınıp sonucuna göre bir karar verilmek gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.’’ şeklinde bozma kararı verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve benimsenen bilirkişi raporuna göre,taraflar arasında, 08.03.2010 tarihli 3 yıl süreli Bayilik Sözleşmesi imzalandığı ve akdin 08.03.2011 tarihinde feshedildiği, feshin haklı nedene dayanmadığından sözleşmenin haksız feshi sebebiyle davacının, 8.750.- TL prim alacağı, 6.000.- TL mimar desteği ve 9.334.- TL kira alacağı olmak üzere 24.084,00 TL isteyebileceği, faiz yönünden ise davacının talebinin aksine, temerrüdün ihtarname tarihinden itibaren başlayacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bend kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı vekili 6.000.- TL mimar desteği alacak isteminde bulunmuş, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda sözleşmede mimar desteğine ilişkin hüküm olmadığı, mimar desteğinin alındığı ve ücretinin davacı tarafından ödendiği hususunun davacı tarafından ispatının gerektiği bildirilmiştir.
Taraflar arasında yapılan 08.03.2010 tarihli ek sözleşmenin 7. maddesinde’’Showroom’a yapılan iç dekorasyonun %50’si Donat Mobilya tarafından mal olarak verilmek suretiyle ödeme yapılacağı’’ hükme bağlanmıştır. Sözleşmenin bu maddesi uyarınca davacı mimar desteğine ilişkin ücreti ancak showroom’da iç dekorasyon yaptırılması sırasında mimardan herhangi bir destek alınmış ise isteyebilecektir. Ayrıca eğer şayet mimar tarafından destek yapıldığı davacı tarafından ispat edilirse bu durumda o günkü piyasa rayiç fiyatlarına göre mimarın yapmış olduğu emek ve mesai ücretinin tespiti ile mimar desteği alacağı konusunda toplanacak deliller doğrultusunda sonucuna göre bir karar verilmesi gerekir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi kurul raporunun aksine sözleşmede mimar desteği alacağının kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, bu yönden hükmün bozulması gerekmiştir.