Karar Metni

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi’nce bozmaya uyularak davanın reddine-kabulüne dair verilen 26.06.2019 tarih ve 2019/571 E. – 2019/853 K. sayılı kararın Yargıtay’ca incelenmesi duruşmalı olarak davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 23.03.2021 günü hazır bulunan davacı vekili Av. … ile davalı vekili Av. … dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirkete sigortalı emtianın davalı taşıyan tarafından İstanbul’dan Azerbaycan’a taşıması sırasında hasar gördüğünü, CMR m. 17/1 ve TTK m. 875 gereği davalının zarardan sorumlu olduğunu, sürücünün ilk uyarılarda sadece aracın yürüyen aksamını kontrol etmesinin eksiklik olduğunu, yükü kontrol etmiş olsa idi zararı önleyebileceğini, sigortalıya hasar bedelinin ödendiğini, ödenen bedelin davalıdan tahsili için icra takibi başlatıldığını, davalının takibe itirazı üzerine takibin durduğunu ileri sürerek, icra takibine itirazın iptaline, takibin devamına ve alacağın %20’den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def’inde bulunmuş, olayın gerçekleşmesinde müvekkilinin ve araç şoförünün kusurunun bulunmadığını, üçüncü kişilerce atılan sönmemiş izmarit nedeniyle araçta yangın çıktığını ve dava konusu eşyaların bu suretle hasara uğradığını, TTK m.876 ve CMR m.17/2 gereği davalının sorumluluğunun bulunmadığını, istenen tazminatın fahiş olduğunu, davalıya herhangi bir bildirimde bulunulmadığını, takipte istenen faiz oranının yerinde olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, takip tarihi dikkate alındığında, davanın süresi içinde açıldığı, davalı şirket vekilince her ne kadar yangına 3. kişinin attığı izmaritin sebep olduğu, sürücünün taşıma sırasında herhangi bir kusurunun olmadığı, CMR 17/2. maddesi gereğince dava konusu emtiaların hasarlanmasından dolayı davalının sorumluluğunun bulunmadığı iddia edilmiş ise de sürücünün ihmalinden dolayı kusurlu olduğu, taşıyıcının CMR 3 ve 17/2 maddesi gereğince zarardan sorumlu olacağı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, icra takibine yapılan itirazın iptali ile 73.637,35 TL alacağın ödeme tarihinden itibaren yıllık %9 yasal faizi ile takibin bu miktar üzerinden devamına, alacak likit olmadığından davacının icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye mahkemesince, uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada tüm dosya kapsamı uyarınca davalı yararına vekalet ücreti takdirinin gerekmediği gerekçesi ile davalı tarafın istinaf başvurusunun reddine, davacı tarafın esasa yönelik istinaf başvurusunun reddine, vekalet ücretine yönelik istinaf başvurusunun kabulü ile Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2015/407 Esas, 2017/28 Karar sayılı ilamının kaldırılmasına, davacının davasının kısmen kabulü ile, Trabzon İcra Müdürlüğü’nün 2014/20984 Esas sayılı takip dosyasında davalının yaptığı itirazın iptali ile, takibin 73.637,35 TL asıl alacağa ödeme tarihinden (18.02.2014) itibaren, takip tarihine kadar %9 oranında yasal faizi ile takibin bu miktar üzerinden devamına, alacak likit olmadığından davacının inkar tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava, yurt dışı taşıma esnasında malın hasara uğraması nedeniyle hasar bedelinin davacı sigortacı tarafından ödenmesi akabinde rücu amacıyla yapılan takibe vaki itirazın iptali istemine ilişkin olup mahkemece dosya kapsamında alınan bilirkişi raporuna istinaden karar verilmiş, davalı tarafın itirazlarını karşılar ek rapor alınmamıştır.
Somut olaya uygulanacak olan CMR konvansiyonunun 17/1 maddesinde taşıyan, yükü teslim aldığı andan teslim edinceye kadar, bunların kısmen veya tamamen kaybından ve doğacak hasardan sorumlu ise de aynı maddenin ikinci fıkrasında kayıp, hasar veya gecikmenin yüke has bir kusurdan yahut da taşıyanın önlemesine olanak bulunmayan bir durumdan meydana gelmesi halinde taşıyanın sorumlu tutulamayacağı belirtilmiştir. Dosya kapsamında mahkemece delil olarak dayanılan bilirkişi raporunda “…sürücünün baştan uyarıları dikkate alarak yükü ve taşıtını kontrol etmesi gerekirken, sadece tekerleklerini ve yürüyen aksamını kontrol ettiği, bu nedenle gerekli taşıyıcı özeninin sürücü tarafından gösterilmediği…” kabul edilmiştir. Ancak, davalının sürücüsünün dosya içerisinde 1 adet kendi el yazısı ile yazdığı 1 adet de karakolda verdiği 2 adet ifadesi mevcut olup, her iki ifadede de yoldaki diğer araçların selektör yapması üzerine durduğu ve yeniden hareket etmeden önce yangını farkettiği ve itfaiyeye haber verdiği şeklinde beyanda bulunmuştur. Bu beyanların dışında da olayın oluş şekli konusunda 15.01.2014 tarihli Yangın Raporu bulunmakta olup, buna göre yangının aracın üst kısmına atılan sönmemiş izmaritten kaynaklandığı anlaşılmaktadır. Bilirkişilerce sürücünün baştan uyarılması üzerine yükü ve taşıtı yeteri kadar kontrol etmediği gerekçesiyle kusurlu bulunmuş ise de davalı vekilinin bu yöne ilişkin itirazları üzerinde durulup gerekirse bilirkişilerden ek rapor alınarak taşıyıcının aracın üst kısmında bulunan dumanı farketmesinin kendisinden beklenip beklenmeyeceği, fark etmiş olsaydı bile yangının yayılma hızı itibariyle CMR 17/2 maddesinde gösterildiği üzere meydana gelen sonuçtan ne şekilde kaçınabileceği, olayın bu oluş şekline göre yükün hasarlanmasını önleyip önleyemeyeceği hususu açıklığa kavuşturulmadan, yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
2-Kabule göre de, gerekçede asıl alacağın 73.600,37 TL olarak gösterilmesine rağmen hükümde 73.637,35 TL olarak gösterilmesi doğru olmadığı gibi davacı icra takibinde 3.387,35 TL işlemiş faiz talep edip mahkemece de işlemiş faiz miktarı hesaplanmış ise de hükümde hesaplama sonucunun yazılması gerekirken işlemiş faize esas tarih aralığının gösterilmesi ile yetinilmesi dahi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.